Σίγουρα δεν είναι το φόρτε του Κ. Μητσοτάκη να μιλάει στη Βουλή για τα εργασιακά. Διότι τότε αναδεικνύεται όλη η υποκρισία που τον διακατέχει στα θέματα αυτά. Το δόγμα του Κ. Μητσοτάκη είναι ότι υπεύθυνοι για την προστασία της εργασίας είναι οι εργοδότες. Η κυβέρνηση θα απαλλάξει από τη φορολογία τους εργοδότες και οι εργοδότες «θα φροντίζουν τους εργαζομένους τους».
Πώς ακριβώς θα τους φροντίζουν; Η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη κινητοποιήθηκε από την πρώτη στιγμή για να τους υποδείξει τον δρόμο. Υποβάθμισε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Κατάργησε την αιτιολογημένη απόλυση.
Ήρε τα μέτρα προστασίας για τους εργολαβικούς εργαζομένους. Χτύπησε αποφασιστικά τον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Κατάργησε το δικαίωμα των εργαζόμενων για προσφυγή στη διαιτησία. Μείωσε τα πρόστιμα για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας και αύξησε το όριο των νόμιμων υπερωριών.
Στην ουσία υιοθέτησε όλα τα αιτήματα των εργοδοτών και περιόρισε δραστικά κάθε θεσμική προστασία των εργαζομένων. Πρόσφατα ο Γ. Βρούτσης μπλόκαρε την επέκταση της συλλογικής σύμβασης των εργαζομένων στον επισιτισμό, που αφορά χιλιάδες νέους εργαζόμενους σε φαστ φουντ, ντιλίβερι κ.λπ. Και το έκανε κατ’ απαίτηση των επιχειρήσεων.
Αλλά ο Κ. Μητσοτάκης αισθάνεται άνετα να διακηρύσσει στην Βουλή ότι «οι επιχειρήσεις πρέπει να φροντίζουν τους εργαζομένους τους». Πόσο ρομαντικό.
Στον ρομαντικό κόσμο του Κ. Μητσοτάκη οι επιχειρηματίες δεν πληρώνουν φόρους και οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν μισθούς. Αυτό είναι το αναπτυξιακό πρότυπο του Κ. Μητσοτάκη. Δεν είναι σίγουρο ότι οδηγεί σε μια καλύτερη κοινωνία, σίγουρα όμως δημιουργεί εξαιρετικό έδαφος για ντιλ. Από αυτή τη σκοπιά το προσεγγίζει ο ρομαντικός και ιδεαλιστής πρωθυπουργός μας.
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”
